بالانوشت: نمی‌دونم چرا این پست طولانی و درهم برهم شد. انگار همه چیز تلمبار شده بود و باید بعد از جنگ لعنتی خالی می‌شدم. و حالا که برای بار n ام دارم می‌خونمش می‌فهمم اصلا نویسنده خوبی نیستم حتی در شرح دادن احوالاتم. شاید برای همین همیشه سعی می‌کردم با دو خط نوشتن همه چیز …

تا چند وقت دیگه برای زندگی به تهران میرم. هم حال خوبی دارم و هم بد. غربت چند برابری این مهاجرت کوچک برام از این همین حالا شروع شده. امید که زنده بمونم تو این حال.